نوری شبیه تو به جهانم وزیده است

نازت کشیدنی ست لبانت چشیدنی ست

یک عمر قصه گفتن از آنها شنیدنی ست

جانا ! ببین تمام تنم ذوب می شود

خورشید من ! به سوی تو پرواز ، دیدنی ست

والله !! از تمام کسانم گسیختم

از هر چه جز دل تو به قرآن ! بریدنی ست

نوری شبیه تو به جهانم وزیده است

باغی شدم که میوه ی آن سرخ و چیدنی ست

این عشق مثل روزنه هایی به سمت روز

در تار و پود ماست مگر آفریدنی ست؟

این شعر نیست این همه ی طاقت من است !

پشت شبی که سخت به پایان رسیدنی ست...

| شیرین خسروی |